بر اساس یک مطالعه جدید در تایوان، داروهای دیابت نوع 2 سولفونیل اوره با افزایش خطر درازمدت اختلال در آگاهی از اپیزودهای هیپوگلیسمی مرتبط است.
از 5 سال استفاده به بعد، این مطالعه نشان می دهد که رویدادهای مکرر هیپوگلیسمی، مصرف کنندگان سولفونیل اوره را نسبت به بروز علائم هیپوگلیسمی حساسیت زدایی می کند.
اختلال در آگاهی هیپوگلیسمی با سولفونیل اوره ها با استفاده از انسولین مقایسه شد که برعکس با گذشت زمان کاهش یافت.
در یک مطالعه جدید، سولفونیل اوره ها، دسته ای از داروهای دیابت نوع 2، با خطر بالاتر اختلال در آگاهی از هیپوگلیسمی در صورت استفاده طولانی مدت در یک مطالعه جدید مرتبط هستند.
مطالعه اخیر – منتشر شده در Annals of Family Medicine – سولفونیل اوره ها را با درمان با انسولین مقایسه کرد.
این مطالعه نشان داد که در حالی که هر دو با افزایش احتمال هیپوگلیسمی (کاهش خطرناک قند خون) در کوتاه مدت مرتبط هستند، افرادی که پس از 5 سال یا بیشتر از سولفونیل اوره استفاده می‌کنند، تقریباً سه برابر بیشتر احتمال دارد که آگاهی هیپوگلیسمی را مختل کنند.
اختلال آگاهی هیپوگلیسمی (IHA) به کاهش ظرفیت برای تشخیص زمانی که قند خون بسیار پایین است، حتی به طور خطرناکی پایین است.
IHA ممکن است زمانی اتفاق بیفتد که سال‌ها حملات مکرر هیپوگلیسمی منجر به حساسیت زدایی روانی نسبت به علائم آن و در نتیجه آگاهی از زمان وقوع آن شود.
سولفونیل اوره ها: برخی از قدیمی ترین داروهای دیابت در حال استفاده
سولفونیل اوره ها یکی از قدیمی ترین داروهای دیابت هستند که در سال 1946 کشف و در سال 1956 معرفی شدند. آنها با تحریک سلول های بتا در پانکراس، تولید انسولین را تقویت می کنند.
سولفونیل اوره ها شامل داروهایی مانند Glipizide، Glipizide ER، Glimepiride و Glyburide هستند که همگی در ایالات متحده موجود هستند. آنها جزو کم هزینه ترین داروهای دیابت هستند.
مطالعه جدید که در شهر تاینان، تایوان انجام شد، شامل 898 فرد مبتلا به دیابت نوع 2 بود. از این تعداد 1/65 درصد سولفونیل اوره و 0/41 درصد انسولین مصرف می کردند.
محققان IHA را با استفاده از دو معیار استاندارد، پرسشنامه گلد و کلارک ارزیابی کردند. یافته های آنها تقریباً با هر دو استاندارد برابر بود.
مشخصات اجتماعی دموگرافیک شامل سن، جنس، تحصیلات، وضعیت تاهل، محل سکونت، شغل، و ترتیب زندگی، و همچنین تاریخچه بیماری و درمان، استفاده از عوامل ضد قند خون، و مراقبت های پزشکی مرتبط با دیابت خود گزارش شده در نظر گرفته شد.
هم مصرف کنندگان سولفونیل اوره و هم انسولین IHA را در سال های اول درمان تجربه کردند. برای اولی، IHA در 65.3٪ (طبق پرسشنامه Gold) و 51.3٪ (طبق پرسشنامه Clarke) از بیماران سولفونیل اوره وجود داشت. در میان مصرف کنندگان انسولین، بروز 41.0٪ (طلا) و 28.2٪ (کلارک) بود.
با این حال، در 5 سالگی، IHA در بین افرادی که انسولین مصرف می کردند کاهش یافت، در حالی که به 70.7٪ (گلد) و 56.9٪ (کلارک) در بین مصرف کنندگان سولفونیل اوره افزایش یافت.
منبع:medicalnewstoday
