در حالی که ADHD معمولا در دوران کودکی تشخیص داده می شود، این وضعیت عصبی در بزرگسالان شایع تر از آن چیزی است که بسیاری از افراد ممکن است تصور کنند.
داده های اخیر مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) تخمین می زند که حدود 15.5 میلیون بزرگسال در ایالات متحده دارای تشخیص ADHD هستند که نیمی از آنها در دوران بزرگسالی تشخیص داده شده اند.
اکنون، یک نظرسنجی جدید نشان می‌دهد که از هر چهار بزرگسال در ایالات متحده، یک نفر معتقد است که به اختلال بیش‌فعالی کمبود توجه (ADHD) مبتلا است و تنها حدود نیمی از این افراد مشکوک خود را به پزشک خود گزارش می‌دهند.
برای تحقیقات خود، دانشمندان دانشگاه ایالتی اوهایو از 1006 نفر، عمدتاً آنلاین، بین 16 تا 18 اوت 2024 نظرسنجی کردند.
آنها گزارش دادند که 25٪ از پاسخ دهندگان گفتند که مشکوک هستند که ممکن است ADHD تشخیص داده نشده داشته باشند. علاوه بر این، تنها 13 درصد از افراد مورد سوال گفته اند که ظن خود را با پزشکان خود در میان گذاشته اند.
این نتایج تعجب آور نیستند، اگرچه باید در تفسیر این یافته ها احتیاط کرد. ADHD پدیده جدیدی نیست. با این حال، شیوع آن در سال‌های اخیر به طور قابل توجهی افزایش یافته است. دائو در این مطالعه شرکت نداشت.
دائو به Healthline گفت: “عموم مردم از طریق فرهنگ عامه و رسانه های اجتماعی به طور فزاینده ای نسبت به ADHD آگاهی بیشتری پیدا کرده اند، که باعث می شود بسیاری از بزرگسالان احساس کنند که علائم ADHD دارند.”
متأسفانه، اطلاعات نادرست زیادی در مورد ADHD در رسانه ها وجود دارد، و مردم را گمراه کرده تا تصور کنند که ADHD دارند بدون اینکه بدانند شرایط مختلف دیگری وجود دارد که می تواند ADHD را تقلید کند. علاوه بر این، معیارهای تشخیص ADHD در طول سال ها گسترش یافته است، که ممکن است در افزایش شیوع و آگاهی نیز نقش داشته باشد.
دائو گفت که عوامل متعددی ممکن است باعث شود بزرگسالان پزشکان خود را از علائم ADHD خود مطلع نکنند.
او گفت: «افراد به دلیل عدم آگاهی یا انگ و تصورات نادرست مرتبط با این اختلال، ممکن است تمایلی به گفتن علائم ADHD به پزشک خود نداشته باشند. ”
این بی میلی ممکن است منجر به ترس از قضاوت و شرم در افشای علائم شود.
ADHD همچنین می تواند شرایط دیگری مانند اضطراب، افسردگی یا اختلالات تیک را تقلید کند، که می تواند تشخیص اینکه آیا علائم آنها واقعاً با ADHD مرتبط هستند یا خیر. همچنین در مورد درمان ADHD با بسیاری از افرادی که به دلیل ترس از عوارض جانبی احتمالی تمایلی به شروع دارو ندارند، نگرانی وجود دارد، بنابراین علائم به پزشک آنها فاش نمی شود.
محققان افزودند که این نظرسنجی این نگرانی را ایجاد می کند که بزرگسالان ممکن است به دلیل تشخیص خود یا تشخیص اشتباه پزشک، درمان مورد نیاز خود را دریافت نکنند.
جاستین بارتریان، دکترای روانشناس و استادیار بالینی، می‌گوید: «اضطراب، افسردگی و ADHD – همه این موارد می‌توانند بسیار شبیه به هم به نظر برسند، اما درمان نادرست می‌تواند به جای کمک به فرد احساس بهتر و بهبود عملکردش، اوضاع را بدتر کند.» در بخش روانپزشکی و سلامت رفتاری ایالت اوهایو، در بیانیه ای.
دائو اشاره کرد که علائم آشکارتر ADHD، مانند بیش فعالی، “با افزایش سن کاهش می یابد، در حالی که بی توجهی می تواند تا بزرگسالی ادامه یابد.”
“با افزایش سن، بزرگسالان مکانیسم های جبرانی مختلفی را برای به حداقل رساندن اثرات مخرب بی توجهی ایجاد می کنند. علاوه بر این، سایر شرایط همزمان وجود دارد مانند اضطراب و افسردگی که می تواند با ADHD رخ دهد و/یا علائم آن را تقلید کند. به همین دلیل، تشخیص آسان علائم ADHD بزرگسالان برای پزشکان بسیار دشوار است.
ADHD می تواند افراد را در مدرسه، محل کار، خانه یا در موقعیت های اجتماعی تحت تاثیر قرار دهد.
برتریان گفت: “علائم ADHD می تواند در افراد مختلف متفاوت به نظر برسد.”
برخی از افراد ممکن است در تمرکز بر سخنرانی ها یا سازماندهی مشکل بیشتری داشته باشند، در حالی که برخی دیگر ممکن است مشکلات اجتماعی بیشتری با تکانشگری و مشکل دنبال کردن مکالمات داشته باشند.
دائو خاطرنشان کرد: “بزرگسالان مبتلا به ADHD مشکلات مداومی را در زندگی شخصی، اجتماعی و حرفه ای خود تجربه می کنند.”
این علائم مخرب [و] پایدار هستند و می توانند بر عملکرد در محل کار، روابط با همسالان و روابط خانوادگی تأثیر بگذارند. این افراد همچنین در معرض خطر ابتلا به اضطراب همراه، افسردگی یا اختلالات مصرف مواد هستند.
منبع: reuters
